Afstand : 102 km Gemiddeld : 18/u Wind : NW 5bf HS : 131 Stemming : onzeker
Hij was blij met de vele aanmoedigingen van het thuisfront en het plezier dat ze vonden in het lezen van zijn verhaal. Zelf was hij meestal niet ontevreden, maar vond toch dat er hier en daar wat gelul tussen zat. Nog veel geschrap en geplak nodig om er een vlot werk van te maken.
Santo Domingo deed lieflijk aan. Kleinschalig. Uiteindelijk toch nog een goede fles Rioja gevonden bin de Parador, waar het eten ondermaats was. Voor het eerst groenteschotels, dat wel. De jonge god werd bijna lyrisch. Hij miste duidelijk zijn bloemkolen, asperges en boontjes van het thuisfront. Met tapas had hij het wel gehad.
Het nieuws over de opname van zijn schoonmoeder stemde hem droevig en ook ongerust over zijn tocht. Meter noemde iedereen haar. De vierennegentigjarige, een oude boom diepgeworteld in de tuin van het leven. Verweerd en getekend door de aardse elementen: noeste arbeid, gewroet in de grond, diepe snijwonden door de baldadigheid, de hardheid en de oneerlijkheid van het bestaan. Man, dochter en kleinkind overleefd. Binnenin tristesse, amper zichtbaar. Gelatenheid dat wel, ook blij met wat er is. Zorgzaam, bezorgd. ‘Heb je al gegeten ? Heb je wel voldoende gegeten ? Nu heb ik niets in huis om je te eten te geven. Schoonmoeder past haar niet. Meter moet het zijn. Hij zou voor haar een kaars aansteken in Compostela.
De Spaanse furie kreeg hem meer en meer in haar greep, nog steeds aan de kant van de pijngrens die draaglijk is, maar de grens van het genot al lang voorbij was. Wou ze hem op de knieën krijgen ? Haar zweep was de wind, die zich gierend en loeiend een weg zocht over het kalende middengebergte. De deinende korenvelden leken wel golven op zee. Gelukkig was er de zon die de kleuren van het indrukwekkend mooie landschap accentueerde. Hij wroette zich eenzaam naar boven, de jonge god kilometers voor hem uit.
Door al dat gebeuk werd alweer een afslag gemist en kwamen er 15 kilometer bij. Plots herinnerde hij zich de sponsor die beloofd had elke verkeerd gereden kilometer te betalen. Die was wel zo wijs geweest een limiet te stellen. Maar die was nog niet bereikt. Verkeerd rijden bracht geld op voor zijn sociale doelen.
Burgos binnenrijden was indrukwekkend. De giganteske, groteske kathedraal kleineerde. Hij had al wat kerken en kathedralen gezien, maar dit tartte alle verbeelding. Elke kapel binnenin was een orgie van weelderige versieringen alsof ze mekaar wilden aftroeven. Hoe waanzinnig moet verering destijds geweest zijn. Burgos bruiste ’s avonds, zoals alleen Spaanse steden dat kunnen. Hij nam gewillig de vibraties in zich op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten