Het was goed struinen in de straten van Pamplona. Zonder hectische verkeerstoestanden. De frisheid van de morgen opsnuiven in het groen langs de Arga rivier, de nodige siesta’s nemen. Eten, lezen, vrijen van Bart Van Loo liet hem nu niet meer los. Reizen door het stormachtige leven van Victor Hugo, Alexandre Dumas, George Sand, Honoré Balzac en vele anderen. Een volgende uitdaging ? Dan de avond in waar geuren en kleuren, klanken en smaken zich vermengen tot een oersoep van gezelligheid. Prettig geroezemoes gedragen door een vreemde stratenakoestiek. Ritmische bedrijvigheid in de bars en restaurants, waar vriendelijkheid helaas niet in de opleiding begrepen is. Genieten van de raciones de jamon, of de typische baskische pintxos. De Navarra wijnen, aanvankelijk te zwak om de test in zijn wijnclub te doorstaan, die beter werden met het uur en de dag. In Pamplona echter geen lange nachten. Alsof een ‘last call’ een plotse uitgaansverbod had afgekondigd.
Het stuk camino doorheen Pamplona deed hij te voet. Een stuk compensatie voor de toch wel comfortabele manier waarop hij zijn tocht had aangepakt ? Een goede oude kennis en een stel bepakte Nederlanders wezen hem hier ook op : ‘Je partner zet dan het tentje voor je op ? ‘. Neen, ze verbleven in hotelletjes. ‘Nou, ook dat nog. Jullie Belgen nemen het wel goed op hoor’. Dat Bourgondische aan de Belgen vinden die Nederlanders toch altijd leuk, dacht hij. Het Calvinisme-pad had hij nooit gekruist. Het deed niets af aan zijn stijgende waardering en bewondering voor de tientallen stappers en fietsers die geladen als muilezels de volledige weg of zelfs enkel de Spaanse camino afwerkten.
Hij monsterde zich even in de spiegel. Scherp uitgetekende beenderen, huid met nog weinig inhoud. Geen poignées d’amour meer. Daar houden vrouwen nochtans van had een Française hem ooit verteld. Ze had het daar bij gelaten. Mouw- en broekrandjes op gebruinde armen en benen. Bruin getaand gezicht. Binnenin dezelfde.
De aflossing was al een paar dagen aangekomen. Morgen zou zijn levensbegeleidster huiswaarts keren. Zoals steeds had ze voor hem gezorgd, was ze bezorgd, had hem gepamperd. Zoals mannen dat graag hebben, of ook weer niet. Nu was het de beurt aan het jonge geweld, dochter en vriend. Voor een weekje zou hij een fietsgezel hebben. Jong met oud. De clash van de generaties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten