Afstand : 83 km Gemiddeld : 17/u Wind : W 3bf HS : 120 Stemming :
Alle degelijke restaurants dicht gisteren in Astorga. Dan maar op den tast. Waarschijnlijk de slechtste en duurste maaltijd ooit op deze tocht. OK, hij had iets met eten. Volgens een klinisch psycholoog hem ooit vertelde had het te maken met het nonneneten dat zijn strot werd ingeduwd, desnoods koud om vier uur voor hij naar huis mocht. Kwam Adria Ferran werkelijk uit dit land ? Kon hij zijn volk niet eens vertellen dat er heus wat meer te doen was met hun producten. Ze hebben alles, maar ze doen er niets mee, verteld hem ooit iemand. Hij was wel voorstander van authenticiteit, traditie en terroir, maar simpliciteit heeft haar grenzen.
De Spaanse furie was duidelijk van plan er nog eens de zweep op te leggen. Een stevige tegenwind gecombineerd met een lange klim beloofde niet veel goeds. Toch was de steile afdaling nadien het lastigst, niet in het minst door de koude. Hij was tenslotte tot vijftienhonderd meter geklommen. Twee Fransen ontmoet die na Santiago nog doorreden naar Madrid en dan terug naar Parijs. Er zijn er altijd die straffer moeten doen.
Even voor Ponferrada hield hij halt voor een warme koffie. De conversatie tussen een internationaal allegaartje van Japanners, Italianen, een Pool en wat Spanjaarden leek wel op de Toren van Babel. Plezier dat ze hadden. Geen mens die begreep waarmee.
Onderweg heel wat ontvolkte dorpjes die opnieuw bevolkt waren door eeuwige compostela-gangers, sommigen tempeliers genoemd. Van Freddy wist hij dat er inderdaad bedevaarders waren die leefden op de camino. Ooit thuis vertrokken en nooit meer terug geraakt.
Aan de Cruz de Ferro kon hij zich eindelijk ontdoen van de zware last die hij de hele tijd met zich had meegezeuld. Een steen van de oprit voor het lokaal van de fietsclub. Deze daad verzekerde hem een veilige aankomst in Santiago. Dispensatie voor het laatste deel onder de Poort van Vergeving in Villafranca, zoals aan zieke en zwakke pelgrims werd verleend, zou dus ook overbodig worden.
Zijn zoon begeleider, met hetzelfde trekkersbloed als hijzelf, maar dan in het kwadraat, moest eens uitbreken. Het werd een korte wandeling in de Medulas, ten zuiden van Villafranca. Daar werd door de Romeinen naar goud gedolven, wat heeft geresulteerd in een uniek landschap van roodgloeiende bergflanken. Een onbekend stukje natuur. Maar nu miljoenen lezers zijn verhaal lazen, zou daar wel eens verandering in kunnen komen.
Beste Rogier, met veel geduld heb ik gewacht en afgeteld, "de steen" veilig gedragen tot Doornik en nu neergelegd aan de Cruz de Ferro, voor eeuwig en altijd daar aanwezig. Vol bewondering voor je ongelofelijke prestatie, respect man, het gaat je goed en geniet nog van je avontuur. Zondag rijden we naar zee, vertrek 6.00 uur, je geraakt toch op tijd thuis ? :) Groeten Danny.
BeantwoordenVerwijderen