Afstand : 88 km Gemiddeld : 21/u Wind : NW 1bf HS : 118 Stemming : verzekerd
Veel geluk met rit 13 ! Het dagelijkse sms’je van dochterlief deed hem even rillen. Als dat maar goed afloopt. Geloven deed hij niet meer, bijgeloven daarentegen, oh maar. Alweer bagage uit het verleden. Een tante kende het volledige alfabet van bijgeloof. De zwarte kat uiteraard, nooit een paraplu openen binnenshuis, als er een mes valt komt er onverwacht bezoek, met dertien aan tafel en je zet een stoel bij, een schaar gekruist brengt ongeluk. En dat ging zo maar door.
Hij reed duidelijk door Baskenland. Zowel de pimentos bij de vis de avond tevoren als de tweetalige opschriften waren enkele getuigen daarvan. Geen grens gezien. De zwartoverschilderde wegwijzers getuigden wel van de baskische strijd voor identiteit. Geen faciliteiten ! Struikrovers en gewelddadig werden ze in de 12de-eeuwse reisgidsen al genoemd. Hun decor : golvende aanloop naar de Pyreneeën, die je in de verte kon zien. Hier domineerde ook de terroir. Zelfs een route de fromages.
‘Wil je een foto van ons nemen ?’. Dat wou hij. Vijf Eindhovenaars met vier brommers en een Honda zoals ze zichzelf voorstelden. De grap ontging hem. Motoren moet hij niet. Ooit eens van een vespa gedonderd. Een doelstelling voor hun tocht hadden niet. ‘Die wandelaars, dat is me wat. Eerst komen ze zichzelf onderweg tegen en dan zien ze God in Compostella’. Zo cru zou hij het nooit willen stellen.
St. Jean-Pied-de-Port lag er zonnig bij. Hier ontmoeten de pelgrims uit Tours, Vezelay en Arles elkaar om de ultieme spaanse camino verder af te werken. Hier vertrekken ook honderden pelgrims aangevoerd met vliegtuig of trein uit alle hoeken van de wereld. Hier heerst St. Jacques. Het bracht hem in opperbeste stemming en hij kocht wat baskische muziek, een baskisch kookboek, schapenkaas, en charcuterie van de befaamde varkens met de zwarte poten. Een stevige voorraad voor het grote klimwerk morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten