Afstand : 128 km Gemiddeld : 24/u Wind : W 3bf HS : 120 Stemming : opgewekt
Een vlakke overgangsrit van 130 kilometer. In een nog stil en verlaten Fromista begaf hij zich op weg. Enkel wat vroege vogels en een blaffende hond als klankdecor. De koelte van de nacht nog duidelijk in de lucht. Fromista was een oord van stilte, geklemd tussen bruissteden als Burgos en Leon. Wel honderden stappers die duidelijk al vroeger dan hijzelf waren vertrokken. Wat bezielt hen ? Waar denken ze aan, zich voortslepend over het oneffen grint, kilometer na kilometer. Zijn die niet gek gedacht eens ze aankomen of hun normale leven terug aanvatten ? Zelden zie je ze in groep stappen. Steeds enkelingen, elk op hun eigen ritme.
De wegen infrastructuur is hier van een abnormaal hoog niveau. Borden van de Europese Commissie adverteren subsidievloed. Urenlang over een Nacional en amper tien auto’s. Parallel een gigantische autosnelweg met alweer nauwelijks verkeer. Dat in een streek van hoofdzakelijk fietsers en voetgangers. Ontelbare compostela-paaltjes op de camino die deden vermoeden dat er nog wat geld over was geweest.
Leon dampte onder de drukkende middagzon. De aankomst in de Parador was overweldigend. Verder stelde de stad hem teleur. Leon had niet dat majestueuze, dat homogene van Burgos. Bruisen dat wel. En op zijn zondags. Spaanse matrones in oubollig chic, heren in pak en met hoed. Het had iets charmants. Hij en zijn gezelschap aten Italiaans. Eens iets anders. Morgen rustdag. Afscheid van de jonge god en dochterlief. Aflossing door zoonlief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten