donderdag 23 juni 2011

Asfalt - Rit 22 : Villafranca - Portomarin

 Afstand : 103 km  Gemiddeld : 18/u  Wind : W 2bf  HS : 118 Stemming: enthousiast

Basken en Catalanen, maar ook Galiciërs, nauw verwant aan de kelten, allen op zoek naar identiteit. Als ze die allemaal vinden dan schiet er van Spanje niet veel meer over. Indien geen gebruik van bommen, dan maar overschildering als tweede optie. Wat Spaans is, sla dood.

Misschien wel de langste beklimming vandaag, maar niet de moeilijkste en een afdaling van plezier. Mooi uitgelijnde bochten die snelheden tot zestig per uur toelieten. Nauwelijks bijremmen. Alweer een monotone Nacional zonder auto’s. Daarnaast de gebruikelijke autosnelweg die zich als een majestueuze rivierbrug hoog boven de heuvels spande. Het landschap deed hem even aan zijn eigen Ardennen denken, met talloze riviertjes, groene weiden. Het land van melk en honing zoals beschreven in de oude gidsen. Het land met de Keltische huizen en de legende van brood en wijn dat vlees en bloed werd. De legende van de Graal niet veraf. Hier ook zijn naam vereeuwigd, zij het verkeerd geschreven.

Hij kreeg medelijden met kilometerlange asfaltweg die de pelgrims moesten afleggen. Hier regeerden asfaltboeren voor wie enkel de romantiek van de auto nog geldt. Nu en dan werden ze even afgeleid naar een minuscuul dorp dat moet leven van de camino. Schaf de camino af, en Spanje is weer wat dichter bij een Griekenland-scenario.

Hij at een sobere bonensoep en een stuk taart, zoals het een pelgrim past. Morgen immers naar Santiago.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten