Patron - Rit 12 : Le Muret- Dax

Afstand : 111 km  Gemiddeld : 21/u  Wind : Z 2bf  HS : 119  Stemming : gelouterd

Even een ommetoer gemaakt en de zee gezien. Koud, winderig, miezerig, onaangenaam. De loutering was wel ingetreden maar was nu ook weer niet van die aard dat hij al fluitend door de miezerigheid kon fietsen. Pour les céreals kwam de regen toch te laat volgens Jean. Hier geen céreals, dus eigenlijk niets dat regen nodig had. Dennen kunnen van zand leven, toch ? Hier was het houtindustrie of niets. Even leek het of er duveltjeskermis zou komen, maar uiteindelijk verkoos ook de zon te gaan schuilen.

Al dagenlang neuriede hij dezelfde liedjes. Lichtjes van de Schelde was tophit nummer 1, gevolgd door We’ll meet again, don’t know where, don’t know when, waarschijnlijk overgehouden van zijn oorlogsbezoek in Compiègne. Verder enkele love songs waarvan hij noch titel noch auteur wist te achterhalen. Het liedje dat hij zou maken over een alleenstaande begon ook vorm te krijgen. Een dezer dagen zou het er uit floepen.

In Onesse-et-Laharie ging hij nog maar eens een stempel halen. Het moet niet altijd uit de grootsteden komen. Er was één café. Open. Zijn kiltegevoel verergerde nog toen hij de patron in naakte torso achter zijn toog zag staan. Het m’enfoutisme stroomde uit zijn zweetporiën. ‘Un petit ou un grand café ?’. Een grote, graag. ‘Compostelle est à mille kilomètres, partant d’ici à la porte’. Met kilometers naar Compostella wordt gegoocheld. Hij was ook ooit fietser geweest. Fini tout ça, hij was zeventig. Ooit 15 kg verloren. Duidelijk terug gewonnen. Als je fietst moet je goed eten. Rijst is ideaal. Wat drinken betreft : water met un tout petit peu de bière, de la bonne bière. Triple Westmalle ? Omer ? Dat wist hij niet.

De zin om de thermen van Dax nog te bezoeken met zijn partner was er niet meer. Rust. Alleen met zichzelf, voor een keer niet op de fiets.