De eerste maand van het jaar zit er op. Heb ergens gelezen dat mensen minder en minder goede voornemens maken tegenwoordig omdat er toch niets van terecht komt. Tevoren deed ik dat ook niet , maar dit jaar wel : ik fiets naar Santiago de Compostela. Waarom doe je zoiets vraagt de omgeving zich af, alsof je voor alles wat je doet een reden moet hebben. Geen dus. Jawel, fietsen naar een bepaalde plek in plaats van rondjes te rijden in de omgeving. Waarom dan niet Santiago. Of zit het dieper ? Is er dan toch die drang om nog eens iets te verwezenlijken nu het mediorentijdperk is ingetreden? Om ERKENNING te krijgen ? Volgens Nietzche (en mijn neef-filosoof) DE reden waarom mensen iets ondernemen. Whatever, we fietsen naar Santiago de Compostela. Bij leven en welzijn vertrekken we 29 mei 2011.
Ook de eerste maand van piekeren zit er op : route bestuderen, aantal km per dag bepalen, logement uitpluizen, checklists van hier, checklists vandaar, de naasten overtuigen om mee te rijden als begeleider, de angsten identificeren, sponsors zoeken etc… Tegelijkertijd er voor zorgen dat het je dagelijkse leven en dat van je partner niet gaat bepalen. ‘Er zijn ook nog andere belangrijke dingen’ wordt me liefelijk in het oor gefluisterd.
De sponsoring loopt in elk geval al behoorlijk. Met 5€ kan je 1 km sponoren. De opbrengst gaat integraal naar mijn Rotary Club in Mechelen die zorgt dat het goed terechtkomt bij onze sociale doelen. Veel steun uit verwachte, maar ook onverwachte hoeken : ‘ als alleenstaande heb ik het niet gemakkelijk maar ik steun je toch met 2 km’. Het zijn 2 km die ik innig zal koesteren. Of de 50 km van een ex-collega, zomaar. Al 200 km bevestigd. Nog 2000 te gaan !
Vanaf nu zijn we er elke week opnieuw. Hopelijk op maandagmorgen.
Tot dan.
