Oorlog - Rit 3 : St. Quentin-Compiègne

Km: 80    Gemiddelde: 26/U    Wind:  NW3bf     HS:  122     Stemming : grimmig

Hij was in oorlogsstemming, maar wist niet goed met wie : zijn gps of zijn computer. Op de gps geen spoor meer te bekennen van de route, de computer weigerde nog communicatie met de gps. Het had geregend, het was kil. Noord-Frankrijk had het zonnige kleedje van gisteren al opnieuw ingeruild voor de grijsgrauwe jurk. Vriend wind was ook weer van de partij, alhoewel deze de indruk gaf met een licht schuldgevoel te zitten. Eerst even schuchter langszij, later pal van achter. De zon had zich gisteren blijkbaar ook vergaloppeerd en slaagde er pas zeer laat op de dag in wat wolken opzij te drummen.

Hij voelde dat calimero-gevoel opkomen. C’est trop injuste, al die tegenslag. Zijn moeder vond ook altijd dat de ander altijd chance had, en zij niet, maar dat was dan wel omdat ze nooit won met de nationale loterij. Opvoeding. Het kleeft aan je. Gelukkig is er steeds zijn levensbegeleidster, de tengere rietplant in de oeverloze stroom van zijn gevoelens. De korte tussenstop en het kopje koffie met haar in Noyon brachten verkwikking.

Schelde - Rit 2 : Doornik-St Quentin

Km: 132    Gemiddelde:  22/U    Wind:  ZW3bf     HS:  133     Stemming : zonnig

 

De wind had zich gisteren blijkbaar vergaloppeerd. Met een rustige 2bf nam hij afscheid van het statige Doornik op weg naar St. Quentin. Het anders zo grijsgrauwe noorden had een zonnig kleedje aangetrokken. De beelden op het jaagpad langs de Schelde maakten indruk op hem. Hier heerste nog de noeste industrie van cement en zand. Schoonheid doorheen de lelijkheid.

De Schelde, dat was een stuk van zijn jeugd. Uren kon hij staren naar de volgeladen boten aan de brug van Oudenaarde. Uitzoeken waar ze vandaan kwamen ,waar ze heen gingen. Voor volwassenen een bron van irritatie, voor hem een wereld van fantasie. Aan de bron van die Schelde zou hij vandaag voorbijfietsen. De brede watermassa met haar economische en culturele dominantie in het noorden verwerd met de kilometer tot een kleine rivier, een beek, een nietigheid, een gulp uit de bodem. Hij werd even stil. De lichtjes waren al lang niet meer te zien. Toch ging zijn hart wat sneller slaan. Misschien zou ze op hem wachten en zou ze aan de kade staan. Telkens hij de lichtjes zag, was het of hij in haar ogen keek, ogen die zo veel liefs vertellen. Dan was hij de koning te rijk.

Afscheid - Rit 1: Rijmenam-Doornik

Km: 140    Gemiddelde:  24/U    Wind:  ZW4bf     HS:  135     Stemming : gezonde nervositeit

Daar stond hij dan, de 62-jarige jongeling, klaar voor zijn fietstocht naar Santiago de Compostela. De fiets keurig gepoetst, het lichaam in de ban van emoties : licht trillende lippen, vochtige ogen die net geen traan pleegden, sneller kloppend hartje, maag geknaag, gelukkig niet zichtbaar voor de talrijk opgekomen supporters.  Deze dag en de komende 30 dagen hadden hem dus maanden bezig gehouden. Heel het Compostela-gedoe was een mythe vond hij, maar hij was er toch maar onderdeel van geworden. Het Genootschap van Compostelagangers had hem zelfs geloofsbrieven overhandigd. Hij was verlegen over zijn hypocrisie.

De grappen en grollen van de vele clubleden, die hem op zijn eerste rit zouden begeleiden, drongen niet echt tot hem door. Hoe zou dit allemaal aflopen ? De aangeboren angst had zonder moeite een ellenlange lijst van mogelijke calamiteiten gebaard, de een al fataler dan de andere. Zelden de rust, altijd de angst.

Hij nestelde zich in de warmte van de groep, beschut tegen mogelijke wind, in de hoop op die manier een dag inspanning te winnen. Hoe zou de wereld eruit zien zonder vrienden, dacht hij. Achter de donkere glazen van de spiksplinternieuwe bril konden de tranen even hun beloop gaan. Het afscheid van enkele dierbaren was moeilijk geweest. De ceremoniële overhandiging van de checque van 800€ door de fietsclub vervulde hem dan weer met fierheid en blijdschap.

Rijkdom

Rijkdom en macht erotiseren. Dat hebben de DSK's, Tiger Woods, Schwarzeneggers en vele anderen van deze wereld al bewezen. Voor onze politici geldt dat blijkbaar niet volgens Radio 1, maar dat waren dan ook de De Croos en De Van de Lanottes die ze interviewden. Voor mij als man moeilijk te beoordelen, maar die lijken me ook maar niks.

Niets nieuws onder de zon natuurlijk. Het is van alle tijden, en zeker frans. Bekende middeleeuwse schrijvers hadden het spel al door :

Overal in 't land heerst de ontucht
haar macht groeit, ze is bijna heilig
De kuisheid is nergens meer veilig
en is zelfs de abdijen ontvlucht
(Guillaume de Lorris,eerste deel,De Roman van de Roos,1225)

Nu leerde ik waarom die zwaar gekwelden
Veroordeeld zijn : ze zondigden het meest
Doordat ze wellust boven rede stelden
(Dante Alighieri, De goddelijke komedie, Hel, Canot V, 1306-1321)

Rijkdom is gelukkig ook gulheid, zoals van die honderden sponsors die hebben bijgedragen tot ons Compostela-project. Delen met hen die misschien niet eens kunnen fietsen, laat staan een fiets kopen, nog nooit een hotel of restaurant van binnen hebben gezien, voor wie foie gras misschien wel als een scheldwoord klinkt. Wie weet krijgen we niet evenveel rijkdom van hen terug, die van het lot leren dragen, de kleine dingen van de dag intenser beleven.

Onze doelstelling van 2100 km (10500 €) is al ruimschoots bereikt, maar de teller loopt nog tot de dag van vertrek.

BEDANKT LIEVE SPONSORS.

Vanaf volgende zondagavond krijg je het dagelijkse verhaal van een 62-jarige jongeling op weg naar Compostela met de racefiets. Het wordt een mengeling van fictie en realiteit, met fictie als realiteit en realiteit als fictie. Of ook weer niet. Wie zal het zeggen.

Reacties op mijn blog zullen zeker plezier doen en moed geven. Aarzel dus niet.

Tot volgende week.

De teksten zijn geciteerd uit het boek van Bart Van Loo : Eten, Lezen,Vrijen - De Frankrijk-trilogie. Dat wordt onze leesgezel op de lange tocht.

In Memoriam

Voor Wouter, zijn gezin, zijn dierbaren en die vele, vele andere fietsende slachtoffers :

Volgende week opnieuw BLABLAR tot in Santiago.

Terreur

OBL, is niet meer. Leve de nieuwe OBL, want er zal wel gedrumd worden om terreur verder te garanderen. Terreur is hip en cool.

In Huldenberg zijn vorige week 2 vermeende (wieler)terroristen van hun sokkel gereden door superterrorist 'de auto'. Voetgangers irriteren vrijetijdsfietsers, beiden irriteren ze de wielertoeristen, alle drie irriteren ze de automobolist. De weg is een jungle, guerilla van de bovenste plank. Oorlog op wielen.

Maar niet getreurd. De anti-terrorisme cel van Dendermonde is al in actie gekomen. Wie nog rondjes draait met meer dan 10 en bovendien geen 1000 m afstand houdt riskeert een serieuze boete. Nu moeten we wel toegeven dat je rondjes draaien best op een piste doet. Het is er namelijk veiliger voor de wielerfanaat zelf. Wie wil koersen moet maar coureur worden. Maar we houden toch ons hart vast, want wie weet wat er aan reglementitis allemaal zit aan te komen :

• bij het uitrijden van de oprit heeft de automobilist nu absolute prioriteit. Scheur gewoon voor de terroristen weg, ook als je 50 meter verder links of rechts moet afslaan of stoppen bij de bakker
• druk stevig op het gaspedaal bij het voorbijsteken van een groep terroristen, dan duurt de ellende minder lang
• steek een groep terroristen bij voorkeur voorbij als er een tegenligger aankomt. Er is genoeg plaats in de berm voor die bende
• er is nu een gratis cursus toeteren en foeteren voor de automobilist op http://www.toeterenfoeter.be/ .
• automobilisten die nog op zij gaan, respect en hoffelijkheid vertonen, riskeren een zware boete. Deze termen worden voortaan immers uit de wetgeving geschrapt
• het is vrijetijdsfietsers toegestaan gezellig keuvelend het volledig fietspad in beslag te nemen. De terrorist wordt geacht af te stappen, beleefd te vragen of hij of zij (jaja) mag passeren, en verder te rijden
• een fietsbel moet nu van uniforme geluid zijn en op minstens 100 meter afstand hoorbaar. Er wordt geacht 3x te bellen. Niet van toepassing op slecht- of niet-horende ouderlingen

 En de terrorist zelf dan ? Ach, gewoon de wegcode respecteren zou al een boel misverstanden voorkomen.

Terreur, spaar er mij van op mijn Compostela-tocht.

Liefdesbrief

Lieve Mallorca,

Ons weekje van innig samenzijn zit er weer op. Ik mis nu al je schoonheid, warmte en geborgenheid. Deinen en dobberen over je glooiingen en rondingen, afdalen in je diepste dalen, me aanschurken tegen je flanken en hoogste toppen geven me een fijn gevoel. Ik zou  me willen verliezen in je wilde begroeiing, alleen met mijn dromen, ploeteren in je roodbruine aardhuid die vruchtbaarheid uitstraalt.  Helaas, je mooie lijf is hier en daar brutaal verkracht door cultuurloze duitse en engelse barbaren. Gelukkig verhult je felle bloemenjurk van rood,geel,blauw,wit deze veel te droeve littekens.

Ach, ik weet het, je hebt ontelbare mannen bekend, soms niet de minste : Miro, Chopin, Michael Douglas...Je nabijheid geeft immers kracht en moed, in mijn geval, zelfvertrouwen, om de lange Santiago-tocht aan te pakken.

Lieve Mallorca, ik zal je missen. Het worden weer lange dagen van verlangen je te omhelzen, te omarmen. Kon ik maar eeuwig in je schoot liggen, onder licht gekreun genieten van je sinaasappelige lichaamsgeur. Hopelijk zien we elkaar spoedig terug, maar zeker, bij leven en welzijn, volgend jaar.

Ik hou van u, ik hou van u, ik hou van u.

Veel liefs.

Tot volgende week