Mattentaart - Rit 20 : Leon - Astorga

 Afstand : 63 km  Gemiddeld : 21/u  Wind : W 2bf  HS : 116 Stemming : verlangend

Hij vroeg zich af of er in Santiago geen prijs zou worden uitgeloofd van de domste kaartlezer. Deze twijfelachtige eer zou hem zeker te beurt vallen. De camino stond netjes aangegeven in Leon zodat hij zijn studie van het fietskaartje snel overbodig achtte. Daardoor kwam hij wel plots voor een onverhard stuk camino te staan. Volgens een lokale bewoner nog de enige weg vooruit was. Gelukkig best bereidbaar in een rustige natuur met enkel stappers.

De rit werd in feite een verlengde rustdag. De meest indrukwekkende gebeurtenis was over de brug van de Orbigo rijden. Hier was het dat ridder Suero de Quinones de eervolle doortocht der wapenen organiseerde. Als teken van zijn amoureuze gevangenschap droeg hij steeds een gulden ketting om de hals. Op de brug organiseerde hij dagenlange steekspelen met als doel driehonderd lansen te breken en zich dusdanig te bevrijden van zijn gevangenschap. Onnozelaar, dacht hij bij zichzelf. Af en toe eens verliefd worden is nog zo prettig. Veel lansen vielen hier niet meer te breken. Enkele stappers en een Frans koppel dat bij hoog en bij laag beweerde dat de tocht vanuit le Puy-en-Velay de mooiste route van allemaal was. Die had hij dus niet genomen.

Wat hij dacht een boerengat te zullen zijn, bleek uiteindelijk nog best een aangenaam stadje. Astorga was een oud Romeinse vesting van de eerste eeuw voor Christus. Een knooppunt van wegen, eindpunt van de heirbaan uit Bordeaux, controlepost van het goudtransport uit Galicië. Net als in Leon had ook hier Gaudi een gedrochtje neergezet, zijn eerste blijkbaar. Daarin het museum over de camino. Best aardig. Vooral de middeleeuwse heiligenbeeldjes waren zeer markant. Hier wonen ook de Maragatos, een volk waarvan men niet echt weet waar ze vandaan komen. Ezeldrijvers. Meesters in transport. Vriendelijk ook nog. Wat een verademing. Hij verbleef waar ooit Napoleon nog had gelogeerd.  Hij kocht zich een doos mantecadas, verwant aan de mattentaarten uit Geraardsbergen. Maar zoals zo vaak, eigen taarten eerst.