Angsten, twijfels en onzekerheden

Ze wriemelen door lichaam en geest, de angsten en twijfels, net als sprinters in een peloton, kwakkend en wringend voor een ideale positie. En ze zijn met veel.

Zal ik genoeg jus in de benen hebben om die bergen over te geraken ? Wat als het licht uitgaat ? Kon ik maar en danseuse naar boven rijden . Zal ik een tandje kunnen bijsteken als het wat minder gaat ? Ik zal toch niet in een chasse-patat terecht komen door nodeloos de verloren km van de dag proberen in te halen ?

Wat als het slechte weer alles spaak doet lopen ? Geraak ik niet overstuur of de pedalen kwijt bij het zien van vrouwelijk supportersschoon langs de weg ? Zal ik voldoende grinta hebben om me tijdig los te rukken uit het peloton loslopende honden ? In hoeveel bochten zal ik me niet moeten wringen en zal ik niet te kort door de bocht gaan? Hoe zal het zitten met het zitvlak ? Wordt het harken met het hol open ?

En wat als ik culinaire of andere remmen teveel heb losgegooid ? In waaiers rijden, aan de rek hangen of wieltjes zuigen zal ook al niet kunnen, want ik zal zelf waaier en rekker tegelijk moeten zijn. Zullen de knieën, de nek en schouders of eender welk lichaamsdeel niet opspelen en mijn koers hinderen ? Hoe zal het gaan met de bevoorrading ? Zou ik oortjes moeten hebben ? En zal mijn boterham met pindakaas wel volstaan ? Zal ik de ketting strak genoeg kunnen leggen ? Ik ga mijn fiets toch niet aan de haak moeten hangen ?

Hoe sterk is de eenzame fietser ?



Tot volgende week